6 Ocak 2019 Pazar

2018 in Pixels

It would seem good to make an introduction to what i am exactly doing here, i can't, because i do not have any idea what i am doing and what i did, regarding to this chart. Almost 14 months ago, i saw a post showing these kind of wholesome charts that are presented in a really cheesy way. "Oh look how colorful this is and how everything i experience is too valuable". No, it's not. Your experiences and your life do not mean anything in this universe. Anyway, you get the idea. I probably seem to sell this cancerous idea by reflecting my well-being. I do, to a certain degree, but my initial response was, "wait, this could be useful to see my change". 

I'm 22 years old. There are great changes of me, both mentally and physically, in each year. I've started using social media since i was 12 years old. 10 years of mine are somewhere out there, in the database of these websites. I have always thought, "huh, someday i'll take a look at them back and see how much i changed" or like "what would old me say, if he had seen me". I never tried to find an answer. I never checked my post history. Nobody got any time for that. But what i can plan, to see myself changing, for the future. This was my initial goal in preparing this chart. To see me changing. All i had to do at the end of the year is to see how i changed by looking at colors. I didn't have to check my history and go through all those posts. It was a lot easier.

However, over time, i realized that people were interested to see me dealing with this piece of paper everyday. They were really curious in ways that i wasn't really expecting. And they were really hype about what i had been doing. They appriciated my effort. And i thought, "why would this be something only for me?" If i can briefly analyze it and put it out there, other people may benefit from it without giving the same effort as i did. Well, that's the point of sharing, anyway. There are not many clear and ready-to-use interpretations here, but i hope that you take something out of this.

I have analyzed my weekends, mondays, months, and seasons. I've discussed about them deeply, except talking about each month and seasons. They'd require so much time and make everything boring. Therefore, i talked about them briefly. In each sub-topic, i tried to come up with "what to do with this" part, so that i can be more aware of my future.


WEEKENDS


I’ve compared the moods of the weekends with the moods of the rest of the year to see if there was any impact of weekends over my moods. Even though, deep data analysis is needed to come up with precise and valuable results, it can be even seen that there is no significant difference. Of course, weekends are only 2 days and they give more compact and precise results compared to the rest of the year. Therefore, the percentages may vary since the number of the days are significant for the result.
The slight differences might be related to the availability of many things increasing on the weekends. As my source of happiness mostly depends on the interactions that I share with people, I rely on other factors outside me. People are more available or more prone to do different things on the weekends, as well as the events that we may go. Therefore, my mood may vary a lot, emotionally, over the given weekend (see the increase of melancholic and worried moods).

High rates of curiosity and exhaustion for the rest of the year might be related with doing most of important things/decisions during the week. It seems that I’m more curious to do or for things during the week; therefore, increase of exhaustion seems more reasonable as I may be running from places to places.

However, it is clear that I do not depend on weekends as a source of happiness. Having nothing to do (weekends are mostly associated with having no responsibilities) has never been the center of my life. Living and everything that is associated with it is part of the process for me and I try to make the most out of it. There, the reason that there is no difference might be because I do not value to the weekends or most of the holidays.

When the moods are combined under positive (purple, light blue, and green), negative (brown, red, orange, yellow, and pink), and neutral (light brown and blue) categories, the same continuity can be seen on positive moods over the weekend and the rest of the year (%44, almost half of my weekends and year were positive). However, there is a great increase of negative moods over the weekends (%30 of my weekends were negative, while this number is %21 for the rest of the year). This weird difference might be related with having more neutral moods for the rest of the year. Having more negative moods does not necessarily mean that it is not positive, but it can be stationary. This proves that I had more exceptional and different (not stationary) weekends, meaning that I had done things that had made me feel positive or negative. This proves the point of having more things available to do over the weekends.

Lastly, when my moods are compared within the weekend itself (moods of Saturdays and Sundays), there is a great difference of my moods over the weekend. I’ve changed my mood negatively or positively over the weekends (meaning that I was feeling something else for both days) for %65 and stayed the same for %35. Again, this proves the point made before about having more exceptional weekends, being prone to do more things.

What to do with this?
-depend less on people: i do not mean to avoid people, but to be depended on myself as a source of motivation. i certanly used to enjoy going to movies and place alone a lot often than i do now. i seek for people to do things. this limits me a lot in may ways. i could bring back old me and give myself more me-"i love myself" time.
-be less stationary and more curious on weekends: instead of resting my butt in my warm bed, i might go out cycling on a snowy day (this was the current situation when i was writing these lines)
-give myself a resting day during the day: as well as by making my weekends more things on the weekends, i can make my week days less tiring for me and keep the whole week more balanced.
-plan accordingly: do things that i can do on weekends and not do things that i can't do on weekends


MONDAYS


The moods of Mondays were compared with the rest of the year to see if there was any impact of “Monday syndrome” on my moods. There is one interesting difference in the chart, that is the percentage of the “melancholic mood”. Melancholia is much more common on Mondays than rest of the year. Indeed, even though I never felt it, “Monday syndrome” is the case for me. I do not remember a Sunday on which I was feeling like not starting a new week. In fact, I would say that I’m keen on starting something new as the percentage of “excited mood” makes it clear (look at the moods of the year except weekends, as well). I cannot think of any reasonable explanation of this difference, as most of my Sundays were positive as well. I guess, there were weeks that I wanted to start so badly and at the same time, did not want time to pass. Again, even though I have never felt like I have a “Monday syndrome”, this data allowed me to see this and helped me to be more careful and cheer myself up when starting a new week.

Similarly, when all the moods are categorized as the positive, neutral, and negative moods and compared with the rest of the year, my Mondays were mostly positive (%49). Except Mondays, the rest of the year is positive for %44. Similar difference can be observed for negative moods (%30 for Mondays, %23 for rest of the year). These differences prove that I had exceptional (less casual) Mondays as both positive and negative moods increase on Mondays. This might prove that I’m more willing to put myself out there and do something on Mondays then the rest of the days. Having more emotional moods on Mondays, even though high percentage of emotional moods of the weekends are included in the rest of the year, contradicts with having “Monday syndrome”. I guess it is not clear for me whether “Monday syndrome” is related to not wanting to do anything or having negative feelings. If it is the former, I do not have this syndrome as my half of my Mondays were positive.

Not having any “amazing” Monday do not mean anything as for the sake of Monday, as most of those days (3 out of 5) are on weekends because of its availability. Not having any of those days on Monday is just coincide and do not reflect on the significance of Monday.

What to do with this?
-maybe be not a butthurt on Mondays and deliberately cheer myself up when starting the day? (cuz, everything else seems good)

MONTHS AND SEASONS

There is a lot of data taken out of each month and it can be evaluated case by case. However, I don’t think I love myself that much. Instead, I will evaluate them over the seasons, the mosts, and the leasts.

The happiest month is March with 14 days. Similarly, April, August, and October have close numbers (13 days). When I take a look at back and try to remember what happened in that month, I cannot come up with anything prominent. That’s the problem with me, btw. I’m terrible with my memories and cannot remember a thing unless I have pictures/videos/memories of other people. There is one thing I’m planning to do in the future, to deal with this issue. However, for now, I’ll evaluate these moods over the conceptual seasonal moods. I’ll take a look if I was much happier during the summer than rest of the year, like many people on earth or if I’m much happier during winter as I’m a winter person.

Indeed, the happiest months are close to summer season (even though in March and October, the weather is a bit chilly). This might be similar to weekend analysis, as summer has more availability (holidays, vocations, travelling, having more leisure time) than winter. I’ve never felt like seasons have any impact on me, just like Mondays and weekends. In fact, I’d say that I’m happier in winter as I have a lot of things to do and I can keep up with me life. However, I see that things are not always as it may seem. It is important for me to consider the availability of things according to each season. I can adopt myself and do things according to seasons. For example, reading a paper everyday during summer might not be a reasonable thing to do or going to the coast to have a vacation during winter.
Similarly, the happiest season is Spring with 34 days. This is followed up by Winter and Summer with 31 days. With these results, it is hard to say anything regarding the relationship between my moods and weather/environment. Yes, summer is more available to do many things, but it doesn’t seem to be significant for my happiness. In fact, the interesting difference is for Autumn with only 17 days. I’ll evaluate this difference along with other moods to see what moods had been increased instead of happiness.

The most casual/average month was January with 14 days, followed up by September by 11 days. It is a bit interesting to have these stable days in those months, as both are the beginning of something new for me. As a student, September is the beginning of each year for me. As the summer vacation ends and school starts on September, I’d imagine myself having a lot of things to do and not have casual days. Similarly, January is usually the month in which I have my finals and begin the semester break. Therefore, I do not know what to do with this result. This might be special only for this year. I need to compare this with other years to see if there is any interpretation.
However, the season of casual mood was Autumn. Because of the high and similar numbers of each month, Autumn seems to be the most basic season. This is good news. As my “not happy days of Autumn” are not correlated with negative moods, but stable/stationary moods. Afterall, Autumn may not be a shitty season for me.

The most tiring month was November and the season was Autumn. This is a bit interesting as my exhaustion depended on my curiosity for the weekends. There is no similar result here, as the number of my curious days are low for Autumn. I do not know the source of this increase of tiredness. Maybe real seasonal physical exhaustion?

The saddest month was February for 3 days, followed up by December for 2 days. Therefore, the saddest season was Winter. However, there is a methodological problem here. I’ll talk about this issue a lot deeply later, but it can be seen that I do not have many depressed/sad days over the year. Even low numbers of this mood make it seem that my Winter was sad. In fact, high numbers of happy moods during Winter proves the contrary. Plus, I had traveled to Italy to see my ex-girlfriend (she was not ex at that time, of course) after working in a shitty job for months. I do not remember anything else other than this for February. Therefore, this result does not really reflect the actual state of the month.

The most frustrating month was September and October with 3 days. Similarly, low numbers do not mean a lot, but having the greatest number of angry days in consecutive months mean something. I do now know why Autumn was frustrating, this data will collectively gather up with others to interpret something for Autumn as the numbers are not really appealing for it.

The most exciting month was June and gloomiest month was July. There is a strong correlation here, even though I did not feel it that strong when I was experiencing it. In June, I went to the US with some expectations (they weren’t high or anything). I was curious at first to experience and start living somewhere new. However, as I gradually became acquainted with it, I start to see darker and unpleasant sides of the US/my experience. Since I couldn’t meet my expectations with my life, I became gloomier. Again, I knew back then that my low feelings were related to not finding the life that I expected in the US. But the data shows it more strongly. I need to be more aware how my expectations and previous life styles changes the way I feel and think in the current moment. I cannot let this happen and ruin my mood, because I may start a never-ending circle that people cannot get rid of. Ruined mood leads to being careless. Being careless leads to not being open changes. Not being open for changes leads to being more closed. Being more closed leads to being more judgmental about the environment and sadness. This, eventually, leads to ruining my mood more. There you are, depression/melancholia. I need to be more aware how I live up my moment by the terms of my past and control my mood.

I gave up on analyzing each month and season according to their mosts and leasts. There is no really significant difference between them, except for Spring. Spring is more correlated with positive feelings and less stable moods. This proves that even though I am a winter person and do not value summer as other people do, my moods seem to cherish in Spring. Well, what to do with it? I’ll try to make the most out of other seasons and months and be more aware of my current status.

What to do with this?
-plan accordingly: do things that you can do in summer and not do things that you cannot do in summer (or any other season)
-try to remember what the fuck you did around those months: forgetting is not good, you'll die alone.
-try to understand what's happening to you in autumn: everything is fucked up for autumn, even though not a major thing happened
-be less case-dependent: do not let bad vibes and moods destroy your perspective, months, and seasons (the US experience). be more cautious on staying in the same mood over a long time.

METHODOLOGICAL PROBLEMS

There were major problems for this chart and its accuracy that I realized both during the year and after. Those problems are related to what my chart is and how I fill it up. First of those problems is about the definitions of the moods and the type of moods. I did not make this chart for myself, I copied it somewhere on internet. Maybe I’ve changed a few of them and added some new ones. But at first glance, the moods seemed reasonable and would be enough for rest of the year. However, it wasn’t enough and reasonable. People who know me better will understand, it is really hard for me to define myself anything extraordinary/radical. I always try to find common ground in many of my arguments and way of thinking. This applies to my moods. Therefore, it was really hard for me to label my day as “amazing” as well as “depressed”. So, even though I was feeling a lot happier than usual, I wouldn’t go and label it as “amazing” as I thought it really didn’t define my day. Similarly, on my sad days, I wouldn’t define myself as “depressed” because I know that these moods and lows are temporary and will pass the day after. The second thing is that “being exhausted” is not a feeling or mood. It is a physical state. I can be happy, but at the same time, be exhausted. Or vice versa, I would be exhausted and feel like nothing to do. Therefore, I sit at home and do nothing. This makes me sad after a while, until the end of the day. So, what now? Should I label it as exhausted or sad? These contradictions and arbitrary definitions decreased the accuracy of this chart.


I’ve also changed my view and perception regarding the moods. At first, the difference between sad and melancholy was not clear. So, whenever I felt low, I went for melancholy. Sadness was not option for me at the beginning. When you look at the months, there isn’t many days that are melancholic going along with sad days. It is either one of them for various times. The lines for these feelings were not clear and my definition of them changed throughout the year. Similarly, feeling exhausted used to be on mental state at the beginning, and on second thought, it would be better to define it as physical state. Plus, at certain times, I thought a lot on how to label my day. The very next day, I did it instinctively. These variances may have affected the results a lot.

The way I labeled my days were not precise, as well. Those labels do not necessarily define my whole day. Even though I felt great and happy during the day, I would label my day according to the feeling and mood at the end of the day when I take a look at what happened. The dominant mood at the end of the day was important. Therefore, my perspectives at the end of the day are the sources of my days. This may provide inaccurate results, as we’re prone to change the way we felt/thought when we take a look at it, because we interpret it from third point of view.

The other problem is about consistency. There were times that I forgot the label my day, because I was travelling and forgot to pick it up with me, or I simply did not want to do it. I remember not doing anything about this for 10 days. I had to look back at my days and try to remember what happened. This alters the results in a significant way, because as I said before, we tend to change our views on something when we take a look at back. And considering that this happened a lot and so often, we can doubt about the accuracy of this chart.

Lastly, how I choose my mood for the day often correlates with what I did during the day, instead of how I reflect myself. Even though I didn’t do anything, but I felt great during the day, I would not choose “amazing day/happy day”. I objectified my moods. Meaning that I interpreted my days according to what I or other people might believe and think are worth. My mood should not depend on how that day should feel like, but how it feels.

What to do with this?
-find better ways to define yourself: not only for the sake of the chart, but also for daily life. sometimes, it is hard for me to answer "how are you" questions. i'm having hard time to express myself in given short periods of time. get over it. find easy and simple ways to express yourself.
-be more consistent: if you have started something with a mindset, keep that up. do not change along the way. if you haven't started it with a mindset, set fucking one.

LAST REMARKS



I had a good year. Doing this thing for the whole year shows how much I value myself and not afraid to think about me. I guess this is an initial proof that I’m a happy person, regardless of my moods. But, before going any further, I’d like to explain what “happy/good” means for me. I believe that I’m not using those terms in conceptual ways. Feeling happy is not about feeling positive emotions and being one is not being in these positive states all the time. You can be happy, even though you have regrets, problems, worries, etc. It is just about how your perspective is towards the life, how your consciousness values it. There are many things that makes me anxious, angry, feel helpless and miserable. To name it, I had the worst week of my year a month ago. I couldn’t get enough sleep, my mind did not stop thinking and worrying, kept me away doing many things. I still feel the effect of it. From moment to moment, I get nervous on the same things that I thought back then. But, as you can see, there were still happy days on December. There are bad/negative days, as well. However, I’m happy along with all those disadvantages, in other words, I’m fulfilled. I’m positive about how I embrace my life and feel strong enough to face many challenges. This is not pure luck. My life is not that great. Indeed, I have certain comforts that some people cannot achieve no matter how much they try. But this is the awareness that I’ve developed over the years. I’m aware of my options/opportunities, as well as my disadvantages. The effort that I put here to make this chart and analyze it for days. I care about myself, I want to understand me. I want to share it with you, so you can take a look at and give me feedback so that I’m not masturbating here all by myself. I believe doing these things, trying to be aware of me, makes me feel fulfilled; therefore, happy. And I suggest you spend more time on yourself and be aware who you are to live more consistent and valuable life.

I’ll do the same thing for next year by changing some of the moods and defining them more precisely. I’ll do the same analysis and see if there was any change over the years. Additionally, I’ll make myself a memory box. People who know me better know that I’m terrible with memories. In order to improve that, I will write down my good and bad experiences on a small piece paper and put them into a box for the whole year. I’ll open the box at the end of the year and remember those days and people that I had experience with to make them more prominent in my life.

Thank you for putting your time and effort for reading this. If there is anything you’d like to say, criticize or ask, just do so. I wish you all a great year!

26 Aralık 2017 Salı

British Council’ın Yaşama Dair Vakıf(YADA) ve Gelecek Daha Net(GDN) ile işbirliğinin ortaya koyduğu Türkiye’deki gençleri inceleyen raporu inceledim. İlgimi çeken bazı bölümleri direkt olarak alıntıladım ve sizlerle paylaşıyorum. İlginizi çekerse bütün rapora buradan ulaşabilirsiniz. İlginiz için şimdiden teşekkür ederim.


“Gençlerin ailelerinden, ülkelerine ve dış dünyaya kadar içinde yaşadıkları topluluklara karşı hissettikleri aidiyet duygularını tahlil ettiğimizde, bu topluluklara samimi bir bağlılık beslediklerini ama aynı zamanda bu bağlılığın yarattığı sınırları aşmak istediklerini görüyoruz. Gençler kendilerini ailelerine yakın hissediyor, onlarla ortak değerleri ve fikirleri olduğunu söylüyorlar. Fakat diğer yandan, ailelerine kıyasla kendilerinin daha özgürlükçü, açık fikirli, hoşgörülü veya modern olduklarını da belirtiyorlar. Ancak gençler farklılıklarına vurgu yaparak bu farklılıklar üzerinden aileleriyle çatışmaya girmektense, ailelerinin kurallarını ve fikirlerini kendilerince yorumlamayı tercih ediyor; doğrudan yüzleşmeden kaçınarak kendi yaşamlarını kendi kurallarınca yaşamaya çalışıyorlar. Söz konusu ülkeleri olduğu zaman, farklı toplumsal kesimlerden gelen tüm gençler Türkiye'ye belli düzeyde bağlılık duyduklarını, ancak bu bağlılığı bazen bir görev gibi deneyimlediklerini söylüyorlar. Gençler, sorunlarına rağmen Türkiye'yi hala sevdikleri ve saygı duydukları bir yuva olarak görüyor. Diğer yandan, daha iyi fırsatlar yakalamak için en azından bir süreliğine yurtdışına çıkmak istiyorlar." (Next Generation, 2017; 22)

"Gençler yetişkinliğe geçişte birçok zorluk ile karşı karşıya kalıyor. Eğitim sisteminde ve iş piyasası dinamiklerindeki eşitsizlikler, yetişkinliğe geçiş evresinde karşılaşılan sorunları daha da zorlaştırıyor. Uygun sosyal destek ve teşviklerin yokluğundan dolayı gençler geleceklerinin garantisi olarak başta aileler olmak üzere topluluklara güvenmekte." (Next Generation, 2017; 55)

"Neredeyse tüm gençlerin gelecek planlarında evliliğin önemli bir yeri var. Evlilik, ailenin ve düzenin beklentilerini karşılarken aynı zamanda bir yenilik de sunuyor. Bağımsızlık ve güvenlik gibi ihtiyaçları aynı anda karşılayan evlilik; aşık olmak, bir hayat arkadaşına sahip olmak ve sağlam bir gelecek kurmak gibi alışılagelmiş sebeplerle tercih edilirken aynı zamanda gençler, evliliği kendi evlerine sahip olmak, kendi hayallerinin peşinden gitmek ve yaşamlarını kendi tercihlerine göre sürdürmek için bir çıkış stratejisi olarak da görüyorlar. Bu da, evliliğin aileden belli bir derecede bağımsız olma isteğini karşıladığını gösteriyor." (Next Generation, 2017; 48)

Hepimizin, öyle ya da böyle, yukarıdaki tanımlardan birine uyduğumuzu kabul etmesi gerekiyor. Şahsen, kendimi ne kadar "özgür" ve "açık fikirli" olarak tanımlasam da, ailemden biriyle herhangi bir çatışmaya girdiğimde, durumu daha da "büyütmemek" için doğru olduğunu düşündüğüm birçok fikri bastırdım. Ve bu kaygımı, "sizin yanınızda olunca kendimi kısıtlanmış hissediyorum" itirafıyla aktardım. İki taraf için de sağlıklı olanının, birbirimizden bağımsız olmamız gerektiğine karar verecek bir ailem olmasına rağmen, kendimi onlardan koparmadım. 

Herkesin özel bir nedeni var, ailesinden bağımsızlığını koparamaması için. Fakat herkesin nedenlerini genellediğimizde, aileden kopamamanın nedeni, o insanların bizi hiçbir şekilde incitmeyeceğini düşünmemiz. Ya da alternatife (gerçek yaşam) oranla daha iyi bir seçenek olması. Bunun nedeni nedir peki? Elbette, dışarıya karşı hiçbir güvenimizin olmaması. Daha doğrusu, dışarıda hiçbir şekilde bizim güvenimizi kazanacak bir olgunun bulunmaması. Peki bunun sorumlusu kimdir? Burası biraz karmaşık. Fakat bütün politik, sosyolojik ve ideolojik bağlamdan bağımsız olarak konuyu ele alacak olursak, bu olanakları bize sunması gereken kişiler/kurumlar, gerekli planlamaları yapıp politikaları ortaya koyması gereken siyasi bireyler/kurumlar olurdu.

Peki durumu bir de, kendilerini ailelerden koparacak kadar cesaretli olan ya da hiçbir şekilde güvenebileceği bir aileye sahip olmayan bireyler açısından değerlendirelim. Herhangi bir güvenceye sahip olmayan bu insanlar, güven kazandırabilecek kurumların ve bireylerin olmadığı ortamda ne gibi bir yol çizecekler? Bu insanların daha özgür, inandıkları şeylerin peşinden sonuna kadar giden insanlar olabilecekleri gibi, radikal düşüncelere ve kurumlara da kendilerini kaptırabilecek bireyler olma olasılığı çok yüksek. İnsanlar hazır olmadıkları halde, sonrasında pişman olacakları hayat tarzlarına dahil ediyorlar kendilerini. Evlenmek, bu kurumların en basit ve masum olanı. Terör örgütlerine katılan bireylerin geçmişine bakacak olursak, yukarıda tanımlanan insanlardan çok uzak olmayacağı da öngörülebilen bir olasılıktır.

Peki, ortada güvenilecek herhangi bir kurumun ve bireyin olmaması gençleri nasıl etkiliyor? Alıntılıyorum:

"Gençlerden, 1'den 5'e kadar puanların yer aldığı ölçekte, çocuklarının veya kardeşlerinin farklı kimliklerden insanlarla arkadaş olmasını ne derece istediklerini veya yaşadıkları şehri farklı kimliklerden insanların yönetmesini ne derece istediklerini puanlandırmalarını bekledik.
Cevaplar; dindarlar, Kürtler ve Aleviler açısından bu önermeye oldukça açık olduklarını gösteriyor. Bununla birlikte, LGBT bireylerin, Suriyeli mültecilerin ve Müslüman olmayanların, çocuklarının arkadaşı olması veya yaşadıkları şehri yönetmesine daha az istek gösterdiler." (Next Generation, 2017; 62)

"Gençler farklı kimliklerden insanların, yaşadıkları şehri yönetmesi yerine çocukları veya kardeşleriyle arkadaşlık etmesini daha çok tercih ediyor. Bu, yine, gençlerin yetkililere ve kendilerini yöneten kişilere karşı güvensizliklerinin sonucu olabilir." (Next Generation, 2017; 62)

"Gençler kendi kimliklerine dair güçlü duygular besliyorlar, fakat çevrelerinde etnik, dini ve politik kimlikler açısından bir çeşitlilik mevcut. Farklı toplumsal kesimlerden gelen insanlarla tanışmayı seviyorlar ve toplumun kalanına kıyasla daha hoşgörülüler ve farklılıklarla birlikte yaşamaya daha açıklar. Fakat siyasi farklılıkların ilişkilerini olumsuz etkileyebileceğini bildiklerinden, günlük hayatlarında çatışmadan kaçınmak için siyaset konuşmamaya dair bilinçli bir seçim yapıyorlar." (Next Generation, 2017; 75)

Bireyleri ve gençleri, açık fikirli ve hoşgörülü olmadıkları için suçlayabileceğimiz gibi onları bu duruma dahil eden düzeni de eleştirebiliriz ve değiştirebiliriz. Eminim ki, yıllardır ilk yolu hayatımızın birçok alanında deniyoruzdur ve işe yaradığını sanmıyorum. İkinci yol, bu geniş bağlamda, ilerlememiz gereken tek yol olduğunu düşünüyorum.

Ortada herhangi bir güvenin olmadığı düzende, farklılıklara karşı nasıl açık ve meraklı olabiliriz? Meraklı olmadığımız bir ortamda kendimizi nasıl geliştirebiliriz ve daha iyi insanlar haline gelebiliriz? Tek fikirli ve anlayışlı olduğumuzda ne tür radikal yollara dahil oluruz? Çok disiplinli olmak, farklılıklar içerisinde yetişmek artık Batının dayattığı bir olgu değil. Evrenselleşen dünyada, bireyin sağlıklı bir şekilde yaşayabilmesi için bir gereklilik. Bu gerekliliği bize sağlamayan kurumlar ve bireylerden hakkımızı aramamız gerekmez mi?

Çok doğal değil midir; fırsatsız, güvensiz ve farklılıksız insanların hayatlarındaki herhangi bir aksilikte buna neden olduğunu düşündüğü en bariz olguları suçlaması (bu bağlamda Suriyeli mülteciler)? Halbuki iltica her bireyin sahip olması gereken insanlık hakkı değil midir? Bizi bu çeşitlilikteki insanlara karşı karşıya getiren ve bizim onlara karşı (dolayısıyla da onların bize) güven sağlayabileceği bir ortam oluşturmamak, bu düzeni oluşturan suçu değil midir?

Devam edelim ve görelim, bu rapor başka hangi konularda bize bilgi sunuyor:

"Gençlerin eğitime verdiği değerle başarıyı yakalamada "kimleri tanıdığınızın" eğitimden daha önemli olduğu inancı arasındaki çelişkiden iki önemli nokta çıkarabiliriz. Birincisi, gençler iş piyasasındaki deneyimlerine dayanarak, iş bulmada kişisel meziyetlere değil, kişisel bağlantılara öncelik verildiğini düşünüyor. Hava yollarında hostes olmak isteyen bir genç kadın hala işsiz olmasını, nüfuzlu bağlantılarının olmamasına bağlıyor ve bu durumun beklendiği gibi ve olağan olduğunu düşünüyor." (Next Generation, 2017; 42)

Hmm, gözüken o ki, bu düzeni oluşturan kurumlar ve kişiler, adil ve eşit bir ortam da sağlayamamakta ve halihazırda var olan düzeni de denetlemeyerek düzensiz hale gelmesine göz yumuyor gibi. İş bulamamasının nedeninin torpil olduğunu düşünen birey, nasıl olur da eğitime torpilden daha fazla önem verebilir? Neden sonuç ilişkisi çok basit. Çok algısal ortamda yetişmemiş bireylerin bu neden sonuç ilişkisinin dışındaki bir boyutta neden bulması nasıl mümkün olabilir?

Bu felaket düzenin içinde insanların fikirlerini belirtmesi nasıl mümkün olabilir? Gençlerden siyasi düzene dahil olmalarını ve geleceklerini değiştirecek politikalar için adım atması pek mümkün değil.


"Gençler de dünyadaki akranları gibi siyasetten bıkmış durumda. Ulusal ve küresel siyasi karmaşadan yıldıklarını ifade ediyorlar. Bunun sonuçlarından biri de sivil veya siyasi organizasyonlara katılım oranının düşük olması." (Next Generation, 2017; 75)

Fakat bütün bunlara rağmen, hala büyük bir potansitel var bu ülkede. Hala, birçok avantaja sahibiz ve olasılıkları kendi aleyhimize çevirebiliriz.

"Tüm nesillere bakıldığında Türkiye halkının genelde iyimserlik yönünde bir eğilimi olduğu görülüyor. Dünya Mutluluk Raporu'na göre Türkiye, ankete dahil edilen ülkeler arasında orta sıranın üstlerinde yer alıyor (2017'de mutluluk açısından ortalama 5,5 puan ile 155 ülke arasından 69. sırada.)81 TÜİK'in 2016'da yürüttüğü Yaşam Memnuniyet Araştırması'na göre nüfusun yüzde 61'i mutlu olduğunu belirtiyor. Diğer yandan, en yüksek mutluluk düzeyinin, gençler arasında olduğu görülüyor: 18-24 arası yaş grubunun yüzde 65'i." (Next Generation, 2017; 50)

Mutluyuz. Bakın, çok ilginç. Hala mutluyuz. Ne yapabiliriz peki? Radikal adımlar atıp fikirlerimizi ortaya koyduğunuz platformlara katılabiliriz (siyasi partiler, sosyal medya, topluluklar, sivil kuruluşlar) ya da pasif ve mikro düzeyde kendi hayatımızı ve çevremizdekilerin hayatını daha uygun hale getirebiliriz. Olanaklar bizin elimizde. Bu bulguları kullanmak da. Bütün bunların farkına varan bireyler olarak da, bu potansiyelin ve tehlikenin farkına varmamış bireylere bu bulguları aktarmaya çalışabiliriz ve insanlar ile bildiklerimizi paylaşabiliriz. Kendimizi kutuplara dahil etmek ve kutup dışındakileri eleştirmek yerine tartışarak, paylaşarak birbirimizin olanaklarını artırabiliriz. En önemlisi, daha fazla öğrenerek ve birlik olarak, değişimi biz sağlayabiliriz. Sesimizin duyulması gerek, gelecek bizim!

Kaynakça

Next Generation Türkiye. (2017). Retrieved December 26, 2017, from https://www.britishcouncil.org.tr/nextgeneration/turkey?WT.mc_id=NextGen_TW.

22 Eylül 2015 Salı

Kapadokya Bisiklet Festivali

Merhaba,

Geçtiğimiz haftayı çok verimli ve eğlenceli geçirdik Kapadokya Bisiklet Festivali sayesinde. Ürgüp 5 gün boyunca bisiklet severlere ev sahipliği yaptı. Bisiklet Köyü Buluşması, Dağ Bisikleti Etap Yarışları, Veloturk Grand Fondo ve Eleme yarışı olmak üzere farklı zevkte insanların çeşitli etkinliklerle eğlendiği 5 gün geçirdik. Biz de Hacettepe Üniversitesi Bisiklet Topluluğu olarak yarışlara katılmak için oradaydık. Çeşitli sebeplerden ötürü Bisiklet Köyü Buluşması'na katılamadık ve etkinlikte bizi üzen tek olayın bu olduğunu belirtmek isteriz. Çadırlar, bisikletliler, samimiyet, etkinlik alanları...Eminim çocuklar gibi şen olmuştur herkes.

Her zamanki sıradan, kimsenin ne yaptığımızdan haberdar olmadığı bir yarışa katılma havasıyla Ankara'dan çıkıyoruz yola. Ön tekeri çıkarılmış bisikletlerle ve ağzına kadar dolmuş sırt çantalarıyla dolu bagajı ve "Bu gençlik nereye gidiyor acep?" bakışlarıyla dolu otobüste yerlerimizi alıyoruz. Kitap okumanın pek zevk vermediği bu otobüs yolculuğunda da bize ayrılan sınırlı alanda içi tamamen dolu olan çadırda uyku tulumu deneyimini yaşıyoruz.



Bol güneşli ve sıkıcı bir yolculuğun ardından Ürgüp'e yavaş yavaş giriyoruz. Etrafta festival ile ilgili posterler, reklamlar görmeye başlıyoruz ki bu uykumuzun açılmasına ve meraklı gözlerle etrafı izlememize neden oluyor. İlçeye girdikçe nereye bakacağımızı şaşıracak hale geliyoruz. Dünyanın çeşitli yerlerinden gelmiş sporcuların bisikletlerine mi, şeritlerle belirlenmiş yarış parkurlarına mı, muhteşem manzaraya mı bakmamız gerektiğine karar veremiyoruz. "Eheeehee, nereye geldik ya biz" düşünceleriyle ağzımızın akan suyunu durdurmaya çalışıyoruz.

Otele yerleştikten sonra acıkan karnımızı doyurmak için Ürgüp'ün içinde turlamaya başlıyoruz. Baktığımız her yerde bisikletli ve etkinliğin posterleri. Yıl boyunca bisiklete dair hiçbir şey görmeyen bizler için çok fazla bütün bu görüntü. Şen ediyor oldukça. Yemekten sonra, ertesi günün yarışı olan zamana karşı(XCT) yarışının parkurunu geziyoruz. Dar sokakların içinden ve romantizm havası veren evlerin arasından geçen bu parkurda "Üfff, şurada bassan farkı açarsın." "Şurada düzleşen yolda sıvı ihtiyacını gidermek önemli." "Aha bu inişte düşen çok olur." gibi hesaplar yaparak ilerliyoruz. Karton kolilerle dolu bir odaya bırakılan kedi gibi oraya buraya zıplayıp eğleniyoruz.





Festival boyunca bizi hoşnut eden en büyük olay herkesin bisikletlilere alışkın olması. Yolların ortasında gitmeler, kilitsiz bisikleti oraya buraya bırakmalar... Bütün ilçe festival için gelmiş insanlarla doluydu. 5 gün boyunca her yer bize aitmiş gibi öz güvenle yaşadık.

Festivalin ikinci gününde Eleme yarışında yerlerimizi alıyoruz. Pek bir hedefimizin olmadığı bu yarış öncesinde kaldırım taşlarının üzerinde oturup Fabrice Mels'in hareketlerini izlemekle geçirdik. Ankara'ya döndüğümüzde denge odaklı antrenmanları arttırma planları yaptık. Başarılı olmayacağını bilerek. Hedefimizin olmadığını içten bir şekilde bütün takım arkadaşlarımıza söylemiştik ama bir arkadaşımız yarışı bir başka boyuta taşıyarak Fabrice Mels ile yarışma haddine girdi. İlk defa bir yarışta yer alan arkadaşımızın için unutulmaz bir anı olmuş olsa gerek. Yarış sonrası neler hissettiğini sorduğumuzda şu yanıtı aldık : "Gayet güzel koşuydu, bu kadar yabancı atleti bir arada görmek güzel. Katıldığım en iyi yarışlardan biri diyebilirim, herkese bol şanlar." (tekrar belirtelim, ilk yarışıydı)




Etap Yarışlarının ilk günü Noktadan Noktaya(XCP) yarışı için başlangıç sıralamasını belirleyecek olan Bireysel Zamana Karşı(XCT) yarışı bizi karşılıyor. Bol yokuşların, teknik inişlerin ve atak çekmek için bolca alanın olduğu zevkli bir parkurdu. Takım arkadaşlarımız parkurdan o kadar zevk almış ki sağda solda zıplayarak uçtuklarını gördük(küçük kazalar geçirdiler). Yarışın en zevkli kısımlarından biriyse bitiş çizgisi öncesinde karşıdan karşıya geçmeye çalışan insanlara hakemlerin tezahürat etmesiydi. Federasyon hakemlerimiz düdükleri ve çığlıklarıyla parkuru sürekli temizlemeye çalıştılar. İşlerini bu derece aşırı ciddiye almaları takdire şayandı.

(XCT yarışından)

Yarış sonrasında karnımızı doyurur doyurmaz Göreme turuna çıkıyoruz. Bilindik sıkıcı ana yolu kullanmak yerine XCP yarışının bir kısmının buradan da geçmesi nedeniyle Kızıl Vadi tarafından Göreme Tarihi Milli Parkı'na giriyoruz. Vadi girişindeki teknik çıkışları görünce şaşıp kalıyoruz. İnişlerin bile zar zor mümkün olabileceği bu kayalıkları çıkmanın planlarını yapıyoruz. Bir başka zorlu ve eğlenceli bir parkurun bizi beklediğinden emin olarak yolumuza devam ediyoruz. Milli Park'a doğru ilerlerken bazı inişlerde sorunlar yaşıyoruz. Zeminin aşırı kumlu olmasından dolayı oldukça yavaş ilerliyoruz. Bu konuda şunu söylemek gerekir ki, yarış için ülke sınırları içerisinde düzenlenebilecek en ilginç yerlerden biri Kapadokya. Diğer yarışlardan farklı bir zemin, farklı bir atmosfer, farklı bir deneyim. Kesinlikle özel bir yer. Milli Park'taki elmalarla biraz beslendikten sonra dönüş yoluna çıkıyoruz.

Ürgüp'ün merkezine girer girmez makarna partisi çılgınlığını görüyoruz. Festival için gelmiş yüzlerce insan masalarda açık büfenin tadını çıkarıyordu. Yoldan yeni gelmiş bir bisikletçiye, hatta 8 bisikletçiye en iyi ne teklif edilebilir ? YEMEK. Kayıt sırasında bize verilmiş olan biletlerle alana giriş yapıp karnımızı bir güzel doyuruyoruz. Sonrasında içtiğimiz çaylar ve kahvelerle iyice mayışıyoruz. Saat ilerlemeye, alan boşalmaya başlarken iki adet spot ışığının usulca kenarda durduğunu fark ediyoruz. Bir kaç arkadaş toplanıp ışıklarla eğlenmek üzere canlanıyoruz. Biz çocuklar için sunmuş olduğunuz yemekler ve eğlence alanı için organizatörlere teşekkür ediyoruz.





Yorgun ve tok biçimde otelimize döndüğümüzde ilginç bir görüntü ile karşılaşıyoruz. Ertesi gün gerçekleşecek olan Veloturk Grand Fondo yarışı için gelen bisiklettaşlarımız otelin bize ayırmış olduğu bahçede bisiklet kurulumu yapıyordu. Bahçe duvarlara yerleştirilmiş bisikletlerle doluydu. Sağda solda HER YERDE bisiklet görüyorduk, manyakça bir şeydi bu. Kapadokya, where the çocukluk hayali comes true.



Ertesi gün XCP yarışı başlamadan önce Grand Fondo yarışına katılmış olan bir arkadaşımızdan haber alıyoruz. Dişlilerinin yetmediği, aşırı yokuşlu bir yarış geçirmiş olduğunu ve yarışı 10 km kala bıraktığını söylüyor. Her alanda zorlandığımız bu yarışlar nedeniyle moraller düşüyor. Ancak topluluk başkanımızın göstermiş olduğu performans aksini keyfimizi yerine getiriyor. İlk grupla beraber gelen başgan yüzlerimizi güldürüyor. Suluğunu değiştirip, gaz verip gönderiyoruz. Yarış bitiminde görüyoruz ki hayatının en iyi performansını vermiş bu yarışta. Ertesi gün gerçekleşecek Olimpik Dağ Bisikleti Yarışı için büyük avantaj.

(Noktadan noktaya yarışında epey yorulmuş bir Yalçın.)

Her yerimizin ağrıdığı, vücudun iyi bir masaja ihtiyaç doğduğu yeni bir güne uyanıyoruz. XCT yarışının yokuş kısmının da dahil olduğu bu parkurda geçmiş günlerin yorgunluğu yüzünden kötü bir performans gösteriyoruz. Format ve İsrail Milli Takımı'ndaki gibi fena halde gaz veren teknik ekip yoksunluğu da kötü sonuç elde etmemize neden oluyor.

Genel sıralamada yüzlerimizin gülmediği ancak 4 gün boyunca muhteşem eğlendiğimiz, deneyimlediğimiz bir etkinliği geride bırakıyoruz. İlk defa katılmış olduğumuz bu festivalden haddinden karlı çıkıyoruz (Sporcularımıza organizatörler tarafından verilmiş suluklar ve tişörtler de dahil) ve gelecek senelerde de katılma hayali kuruyoruz.





Emeği geçmiş herkese teşekkür ederiz !

Grand Fondo yarışına katılmış arkadaşımız Orcan Karaca'nın kamerasından yarış : 
https://www.youtube.com/watch?v=WZzEwFs4Dlw&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=WIfXN3ziNMY&feature=youtu.be

XCE yarışından ve XCP yarışı antrenmanından videolar : 
https://www.youtube.com/watch?v=X2Hm6EouB_I&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=K9neKGJR73U&feature=youtu.be